We zitten in deze tijd in een impasse. Een toestand waar stilstand wordt ervaren, waar geen oplossing voor lijkt.
Wat bedoel ik daarmee?
Aan de ene kant komen er elke dag via (social) media honderden perfecte personen voorbij die zeker lijken van zichzelf. Ze presenteren zichzelf met zelfvertrouwen (?) Aan de andere kant zit jij, de ontvanger, de kijker, de swiper, die niet zo zeker van zichzelf is. Die er niet zo perfect uitziet elke dag. Die ook geen zin heeft om er altijd camera-klaar uit te zien.
Aan de ene kant dus het perfecte plaatje. Zekerheid en zelfvertrouwen. Aan de andere kant, jij, met je onzekerheid. Als je in de spiegel kijkt, niet al die fantastisch mooie onderdelen van jezelf ziet, maar net dat ene wat niet zo mooi is. Of die dikke beginnende puist. (Sorry)
Waarom is dit een onmogelijke impasse?
Jij denkt misschien dat je zo zeker moet worden als die mannen en vrouwen die je op (social) media voorbij ziet komen. Net zo succesvol. Net zo knap, net zo populair. Jij denkt dat ze zeker zijn van zichzelf en dit daarom allemaal bereiken. Jij denkt dat ze zelfvertrouwen hebben.
Maar nee! Onzekerheid hoort erbij. Deze schijnzekerheid is niet iets om na te streven. Het gaat je zelfbeeld niet helpen om te swipen tot je een ons weegt.
Ik noem dit een onmogelijke impasse, omdat naar anderen kijken je niets oplevert.
Je kent het zelfbeeld van de ander niet. Je wordt er niet zekerder van jezelf van. Meestal juist onzekerder.Het streven is namelijk ook NIET om een fantastisch zelfbeeld te hebben. Je zou er arrogant van worden. Ik noem het liever ‘het goed-genoeg-zelfbeeld’. Je mag onzeker zijn, je mag dingen niet zo leuk vinden aan jezelf, dat hoort erbij. Maar…. waardeer óók de mooie dingen die je ziet in de spiegel.
Streef niet naar een perfect zelfbeeld, maar accepteer jezelf exact zoals je bent. Wat dus NIET betekent dat je die verbeterpunten niet ziet.
Ken je zelf! Ook je mindere karaktereigenschappen… en accepteer ze. Iedereen heeft plussen en minnen. Qua innerlijk én uiterlijk.
En ook hier bepalen jouw GEDACHTEN over jezelf, hoe je je hierover VOELT. Probeer het verschil maar eens te voelen:
A) Die putjes in mijn benen zijn lelijk. Ik wou dat ik ze niet had. Ik wil gladde benen.
B) Oh hey er zitten putjes in mijn benen. Ach ja, er wordt geleefd in dit lijf. Ik ben dankbaar dat mijn benen me elke dag dragen. Niemand is perfect toch?
Probeer het maar eens uit als je merkt dat je kritiek hebt op jezelf. Hoe klinkt jouw kritiek? Meer zoals in voorbeeld A of meer zoals in voorbeeld B? Ik ben benieuwd naar jouw reactie!
